Mogelijk is ook u de column van Gerrit Wolbrink over ‘onze’ toren ontgaan. Daarom volgt die hieronder; een mooie opsteker. Het schilderij waarvan sprake is, hebben wij van Gerrit cadeau gekregen en treft u bij dit bericht aan.
Gerrit, bedankt!

Dankbare herinneringen koester ik voor Wim Hulsbergen, voor wie ik zo’n kwart eeuw geleden onder meer een schilderijenexpositie regelde in het Drutense zorgcentrum De Kasteelhof. Wim schilderde al niet veel meer omdat zijn beperkte gezichtsvermogen dat verhinderde.

 

Hij toonde zich dankbaar voor mijn medewerking door veel te vertellen over zijn hobby’s: kunstschilderen en het maken van dia’s in de natuur. En dat deed hij, niet alleen in zijn woonhuis-atelier aan de Korte Akker in Druten, maar vooral in en rond de bogerd van de familie de Sonnaville, aan de Sluissewal in Altforst. Aan het eind van zijn leven had hij ruim drieduizend dia’s gerangschikt, waarvan een groot deel is overgedragen aan het Instituut voor Natuurstudie. De schilderijen gaf hij weg aan mensen die belangstelling toonden.

 

Dat plekje in Altforst was hem lief, zo dicht bij zijn geboorteplek aan de Kerkstraat. Zijn professie was onderwijzer, onder meer in de Randstad, maar later was hij weer dolblij om terug te kunnen keren naar zijn eigen Maas en Waal. De Altforster fruittelersfamille de Sonnaville was heel innovatief, vooral bij het kruisen en kweken van nieuwe appelrassen. Van zo’n nieuw ras hangt bij mij aan de muur een schilderij van de Karmijn de Sonnaville van Wim Hulsbergen.

 

Maar ook van de oude toren van Puiflijk, het overgebleven deel van de middeleeuwse kerk, waarvan de rest in 1816 is gesloopt. Dezelfde toren, die in 2016 het thema was van de eerste streekroman De Queeste van Puiflijk van Ton van Hulst uit Boven-Leeuwen. De toren die ook is vereeuwigd door de bekende dorps- en stadsgezichtenschilder Cornelis Pronk. En waarvoor nu een werkgroep bezig is om dat aloude monument nieuw leven in te blazen. Puiflijk en Altforst: twee van de plekken die Wim Hulsbergen speciaal lief had.

 

Column van Gerrit Wolbrink in Maas & Waalkanter, 11 april 2018