Een ander aanzien en minder zorgen
De 65 plussers van toen (1956) waren blij dat ze ‘van Drees’ mochten ’trekken’. Ze hoefden niet meer tot hun dood te werken en waren ook niet meer van hun kinderen afhankelijk als ze niet meer konden werken. Sinds de Noodwet Drees is er gestaag gebouwd aan de verzorgingsstaat. Voor het eerst in de geschiedenis hebben ook de armen recht op enige bestaanszekerheid als ze ziek, gehandicapt, werkloos of vijfenzestig zijn. Voor het eerst geen liefdadigheid maar recht. Goed, het is allemaal geen vetpot, maar je kunt er van leven .
In die jaren krijgen de arbeiders een veertigurige werkweek en de lonen stijgen regelmatig. Er is tijd, geld en energie voor ontspanning of wat extra’s. Het aanzien van het dorp verandert, omdat huizen worden gesloopt en vervangen door moderne doorzonwoningen. En ‘Alphons Ariëns’ bouwt aan de Hosterd geriefelijke woningwetwoningen. Helaas worden niet alleen onbewoonbaar verklaarde woningen afgebroken, ook vele monumentale boerderijen verdwenen uit het straatbeeld. En ook de kerk ontkomt niet aan modernisering. Na de Solex en de Mobylette, scheuren nozems op hun Zündapp, Kreidler of Puch door de stilte van het dorp. Er verschijnen van lieverlee auto’s voor de deur van gewone mensen. En die gaan zelfs op vakantie. Een weekje maar en nog niet te ver weg, maar toch een ongewone luxe, die overigens snel went. Er worden TV masten op de daken gezet en de wereld komt op de Hucht op bezoek.
K.N.A. bruist weer na een tiental magere jaren. Er wordt een drumband opgericht, onder andere dankzij de grote inzet van Adriaan van Kruisbergen. In 1972 komt er ook nog een majorettekorps bij, geheel in de geest van die tijd. Puiflijk loopt niet meer achter, zoals de gemobiliseerde soldaten in 1939 nog vonden, maar het dorp loopt nu geheel in de landelijke maat. Puiflijk is geen ‘Stroostad’ meer, zou je kunnen zeggen. De fanfare treedt vaak op. Als het feest is, zijn ze erbij. Ze spelen nieuwjaarsconcerten, spelen bij kerkelijke feesten, bij jubilea, de avondvierdaagse in Druten en bij bet inhalen van Sinterklaas.1
De Drutense Sint is overigens een zeer goede bekende van Cor van Dongen. Cor (16 december1924) is onder de ‘eigen kweek’ van Puiflijkse schoolmeesters de muzikaalste. Lange jaren is bij dirigent van het kerkkoor, het dameskoor Sonore, het kinderkoor de Sonoortjes en het jongerenkoor. Daarnaast heeft bij ook het koor van ouderen in Druten geleid. Voor zijn verdiensten in de Kerk en de gemeenschap beeft Cor van Dongen diverse onderscheidingen gekregen.2