Acteur, dichter en souffleur

In dezelfde tijd is Theo Schiks souffleur bij de Haagse Comedie. Een bijzondere baan voor een Puiflijkse jongen. Theo is geboren op 19 mei 1912. Op de school van meester Van de Geijn heeft hij leren lezen, schrijven en rekenen. Al jong vond hij het geweldig om toneel te spelen bij de Jonge Werkman. Alleen mannen mochten toen van de Kerk toneel spelen. ’s Middags mochten de vrouwen naar de voorstelling komen kijken en ’s avonds de mannen. Zo was dat in het Rijke Roomse Leven van de jaren twintig en dertig. Na de Tweede Wereldoorlog trok Theo de wijde wereld in, althans voor Maas en Waalse begrippen, want hij wilde een groot acteur worden, maar schrijft hij zelf:

Ik heb geprobeerd
een sommetje te maken
van droom en werkelijkheid
maar op de een of andere manier
lukte het niet
ik kwam een drie te kort.

Hoewel hij wel aan het grote toneelwerk heeft geroken, toen hij speelde bij het reizende gezelschap van Lou Steenbergen. Maar dat was hongerlijden en een vast contract zat er niet in. Dankzij Paul Steenbergen, broer van Lou, wordt Thé souffleur bij de Haagse Comedie. Dat bleek hij heel goed te kunnen. De zenuwen gierden bij de acteurs minder door de keel als ze Thé in het hokje zagen zitten. Ze wisten dat hij zich zeer nauwgezet voorbereidde en precies wist hoe hij iedere speelster en speler moest helpen.

In zijn vrije tijd schrijft Thé in ieder geval één dichtbundel ‘Op het terras van de ruimte’ en zeven toneelstukken, die in heel het land werden gespeeld. Zijn spel ‘Onno’, dat gaat over heimwee naar Maas en Waal schijnt in de jaren ’50 in Puiflijk door toneelvereniging ‘Ona’ te zijn opgevoerd en zijn stuk ‘Gelukkige Dwazen’ werd in 1975, aldus Gerard van de Graaf, in Horssen opgevoerd. Thé zei dat hij het stuk uit het Engels had vertaald, volgens hem was het geschreven door een zekere Ted Burton. Ingewijden weten zeker, dat Thé zelf de schrijver was. Eigenlijk is hij ook van plan geweest twee toneelstukken te schrijven die spelen moesten in de streek. De titels wist hij al: ‘De Peppels’ en ‘Kersebloesem’.

Theo Schiks kwam nog regelmatig in zijn geboortedorp en als hij dan weer in Den Haag was, moest er duchtig aan zijn uitspraak gewerkt worden. Na zijn pensioen verhuist Thé naar Terheijden bij Breda. Ook daar schrijft en regisseert hij. Hij kan het niet laten. In het plaatselijke blad ‘Rondom de Toren’, schrijft hij zijn bijdragen onder de rubriek ‘Avondsterren’. De laatste ‘Avondster’ luidt:

Mensen
komen langs mijn raam
en kijken schuw naar binnen
niet wetend
dat ik van ze hou.

Theo Schiks sterft op 23 februari 1993. Hij ligt in Terheijden begraven. Een toneelschrijver, dichter, acteur, regisseur en souffleur uit Puiflijk. Niet bepaald een alledaagse man.¹⁴