Toon van Hulst

Voor veel mensen op de Hucht was Toon een bijzonder mens. Toon kende iedereen en wist van iedereen de verjaardag. Als het even kon, ging hij ook bij de jarige op bezoek. Een kopje koffie een koekje of een gebakje, een praatje en Toon ging weer verder. Hier en daar bikte Toon wel eens wat stenen. Een baan was voor hem te hoog gegrepen, maar hij was tevreden met zijn bed en stoel en een hapje eten bij zijn zus. Dit staat er op het bidprentje van Toon:

Ter dankbare herinnering aan Antonius Alphonsus van Hulst. Geboren te Druten 12 juli 1905, overleden te Nijmegen, voorzien van het H. Sacrament der zieken 30 dec. 1971.
Begraven op het R.K. Kerkhof te Puiflijk 3 januari 1972.

Hier past uitstekend de Matteustekst: ‘Zalig zijn de armen van geest, want hun behoort het rijk der hemelen’. Toon ken de geen prestatiezucht, geen grootheidswaan, geen zorgen voor de dag van morgen. Toon was tevreden met het leven zoals het was. Hij voelde zich volledig geborgen bij zijn zus en zwager en hun gezin. Hij was er volledig thuis. Hun zorg voor hem was onverbeterlijk, zó goed zelfs, dat hij de 66 jaren heeft volgemaakt ondanks de sombere voorspellingen van de deskundigen! Hij kreeg dan ook de kans om van zijn leven te maken wat er van te maken was. Hij mocht zijn zeer bijzondere begaafdheid op het gebied van jaartallen en data uitleven. Dagelijks trok hij er op uit om zijn talloze bekenden te feliciteren met hun verjaardag en genoot volop van hun dankbaarheid. De vele, vele maanden die hij in het ziekenhuis doorbracht aanvaardde hij met alle gelatenheid, dankbaar voor alle zorg die daar aan hem besteed werd, ook als die pijnlijk was. Zo heeft Toon geleefd, zo is hij ook gestorven. Vermoedelijk kon hij dit omdat zijn Godsvertrouwen grenzeloos was. Hij voelde zich bij God als kind aan huis, was iedere dag in de Mis present. Eenvoudigen van geest hebben kennelijk een zuiver gevoel voor God en daarom ook een streepje voor bij God.’

Beter kan het niet worden gezegd.